Donderdag 02 augustus 2012, Eppegem

Rond middernacht gaan we het vliegtuig op en de jongens zijn nog behoorlijk wakker. Er zitten erg veel kinderen op het vliegtuig, van alle leeftijden dus onze kids vallen niet uit de toon. Eens in de lucht slapen Louis en Emiel snel, door de turbulentie heen en na een maaltijd volgen wij. Jammer genoeg zijn we na een paar uur rond 7u Thaise tijd allemaal weer wakker (en de meeste mensen met kinderen rondom ons trouwens). Dat is 2u in België en dus veel te vroeg maar er is niets aan te doen, er wordt niet meer geslapen. We kunnen ons wel rustig bezig houden gedurende de resterende 4u naar Kopenhagen want de jongens ontdekken de games en de kinderfilms op hun schermpje. Nog een ontbijtje later zetten we voet op Europese bodem.

We moeten maar een uurtje wachten op de volgende vlucht en dat uur wordt doorgebracht in een speelhuisje. Zo is het snel tijd om opnieuw aan boord te gaan van het vliegtuig naar Brussel. Er zitten Club Brugge supporters op de vlucht, Club speelde gisteren tegen Kopenhagen. Wij zitten op de allerlaatste rij, geen idee waaraan we dat verdiend hebben want we hebben zelfs geen venstertje. En eigenlijk hebben we dat ook niet nodig want Louis, Emiel en ik slapen gedurende de anderhalf uur durende vlucht. Zo zijn we snel in Brussel, waar we de allerlaatste taxi nemen van de reis, naar huis!

Het gras staat een halve meter hoog en de poezen zien er wat verwilderd uit, maar verder is het vooral voor de kids fijn om thuis te zijn. We pakken uit, als je niet veel meeneemt is dat niet veel werk, terwijl Louis en Emiel hun speelgoed opnieuw ontdekken. Er wordt heel veel uitgehaald en weinig opgeruimd, maar vandaag mag dat. Verder zijn we allemaal moe, met gekibbel en af en toe een traantje om niets tot gevolg.

Het is een vreemde dag, die eindeloos lijkt te duren. We krijgen dan ook 5u kado, en we willen echt niet supervroeg gaan slapen want we willen zo snel mogelijk over het tijdsverschil geraken. Al zal het na het avondeten (er staat geen rijst op het menu) snel rustig zijn hier...

Bedankt aan iedereen die via de blog een beetje mee op reis is geweest, het was leuk om de reacties te lezen en aan het aantal lezers te zien dat er interesse was voor onze reisverhalen! Tot volgend jaar