Dinsdag 31 Juli 2012, Bangkok

Gisteren geen verslagje want dat zou identiek geworden zijn als dat van de vorige dagen... Het wordt stilletjesaan drukker hier, over enkele dagen is het volle maan en dus full moon party maar woor ons is het tijd om te gaan. Emiel vindt het wel jammer want die wil zo'n party (Dirk heeft hem gezegd dat het is zoals een verjaardagsfeestje) wel eens meemaken. Misschien binnen een jaar of 20!

Er staat dus alweer een reisdag op ons programma, we gaan vandaag van Koh Phangan terug naar Bangkok, de laatste bestemming van deze reis. We vliegen om 15u55 van Surat Thani naar Bangkok, en er zijn twee opties om tegen dan op de luchthaven te zijn:

Eén (de optie die we op voorhand in gedachten hadden): Halfzeven (zonder ontbijt) naar de haven, om 7u de ‘trage' ferry op, die zo'n 2.5u doet tussen Koh Phangan en het vasteland, en dan nog anderhalf uur met de bus. Resultaat: Voor de middag op de (zeer kleine) luchthaven en dus nog een paar uur tijd te verdrijven daar.

Twee: Om halftwaalf naar de haven, om 12u de snelle catamaran die anderhalf uur vaart van Koh Phangan (over Koh Samui) naar het vasteland, en anderhalf uur met een express taxi die ons opwacht naar de luchthaven. Deze optie wordt ons aangeraden in het hotel, ze verzekeren ons dat het geen enkel probleem is om het zo te doen, ze raden het iedereen aan en er is nog niemand geweest die zijn vlucht heeft gemist. Mijn vragen over wat als het bijvoorbeeld plots slecht weer zou worden en de boot er langer over doet worden weg gewuifd en er wordt gezegd dat het toch niet te doen is om met kinderen zo vroeg te gaan en dan nog zo lang te moeten wachten op de luchthaven. Het klinkt erg aanlokkelijk om voor deze optie te kiezen en na overleg doen we dat ook.

We hebben dus alle tijd, ontbijten, ruimen op, de jongens spelen nog wat in de tuin, we checken uit waarbij Louis en Emiel door iedereen geknuffeld worden en wij tips krijgen voor een volgende keer op Koh Phangan (ik heb zo'n gevoel dat het niet voor volgend jaar zal zijn...). We krijgen nog vers geperst ananas sap en water voor onderweg, het strandspeelgoed wordt achtergelaten (met een traantje van Louis tot gevolg). En we vertrekken een beetje triest van deze prachtige plaats.

We worden naar de pier gebracht waar de snelle boot vertrekt en er is behoorlijk wat chaos. De vorige boot is nog niet toegekomen (maar die gaat voor zover we begrijpen enkel naar Koh Samui). Met een half uur vertraging komt die aan, en ondertussen staat er al een pak volk voor de volgende boot.

Iedereen krijgt een stickertje met zijn bestemming erop, en ook op de bagage komt een label in dezelfde kleur . Er zijn blauwe en gele stickers en er zijn een 10tal verschillende bestemmingen, en toch moet iedereen dezelfde boot op. We begrijpen er echt niets van en laten ons een beetje als een kudde dieren opladen op onze boot die ook al 20 minuten te laat is. Op de boot horen we dat er eerst langs Koh Samui wordt gevaren, maar dat de eindbestemming wel Don Sak pier bij Surat Thani is en daar moeten wij naartoe. De jongens laten het niet aan hun hart komen en vallen snel in slaap. Niet zo slecht, want Emiel wordt nogal snel ziek en deze boot beweegt stevig op de golven. Naar het toilet gaan is een hele expeditie. De boot vaart behoorlijk snel dus we zijn er al bij al gerust in.

Bij Koh Samui wordt er halt gehouden, en dat duurt echt wel lang. Eerst de ‘blauw' gemerkte bagage eruit, dan de ‘blauwe' mensen eruit, dan een pak nieuwe ‘gele' mensen aan boord, en dan nog hun bagage. Het duurt echt wel lang, maar gezien we echt geen idee hebben van de normale aankomsttijd zijn we nog steeds niet ongerust. De jongens worden wakker en eten wat fruit (deze keer zijn we beter voorzien, al hebben we geen echte lunch bij).

Wat later komen we aan op Don Sak pier, er is alweer wat verwarring, we vinden onze driver wel onmiddellijk maar één van onze tassen is vermist en het duurt toch bijna 10 minuten voor ze boven water komt (niet letterlijk...). En die 10 minuten zijn van belang want we horen van de chauffeur dat onze boot een uur te laat is (of dat klopt weten we dus niet) en dat het nog 100km of zo'n anderhalf uur rijden is tot de luchthaven. En dan zakt de moed ons wat in de schoenen want het is halfdrie en onze vlucht gaat dus rond 16u... Onmogelijk lijkt het! De driver zegt dat hij z'n best gaat doen, en dat doet hij ook. Hij rijdt continue 120 km/u waar 80 is toegelaten (het was goed te volgen op de GPS), zit continue te bellen, negeert rode lichten, rijdt op de pechstrook, ... Het telefoneren blijkt naar de luchthaven te zijn, hij geeft regelmatig updates over of ons vliegtuig al geland is. Tot rond 15u30 dat zo is en wij op nog 10km van de luchthaven zijn...

Ik bedenk ondertussen al back-up scenarios, we vertrekken gelukkig pas morgenavond laat naar huis, en kunnen dus een nieuwe vlucht boeken voor morgenvroeg (geld van vlucht en hotel in Bangkok wel kwijt), of de nachttrein of nachtbus nemen naar Bangkok. Ondertussen proberen we niet te laten merken aan de jongens dat we onze vlucht wel eens zouden kunnen missen (Emiel maakt zich soms zorgen over grotemensendingen). Dirk ontdekt dan nog dat we de sleutel van de kamer vergeten in te leveren zijn maar dat is een probleem voor later.

Na nog een telefoontje zegt de driver dat we ons klaar moeten houden. We zijn er, wij moeten naar check-in lopen en hij volgt met onze bagage die hier eerst al door X-ray moet zodat we daar geen tijd mee verliezen. Hij stopt vlak voor de deur, ik loop met beide jongens naar binnen, paspoorten en tickets in de hand en Dirk helpt de goeie man met de bagage. En ja hoor, ze staan op ons te wachten bij de check-in, onze boarding passes worden megasnel geprint, paspoorten nagekeken en bagage gelabeld. Er springt recht van de tarmak een mannetje te voorschijn die onze bagage meeneemt, en de taxichauffeur loopt met ons naar de gate! Die krijgt een mooie fooi van ons en wij gaan door security om direct in de rij te gaan staan, want het boarden is natuurlijk bezig. We praten nog na met een Belgisch gezin dat ons heeft zien toekomen (en wel al vele uren op de luchthaven is).

Wat een service, en het was vast niet mogelijk geweest op een grotere luchthaven. Maar hier zijn slechts twee gates, één check-in balie en alles is op een tiental meter van elkaar.

De jongens krijgen een grote rol Pringles, waar ze al een hele vakantie om vragen maar nog niet hebben gekregen omdat die hier echt superduur zijn (ze worden ingevoerd van de States). Maar nu verdienen ze het, ze zijn echt geweldig geweest tijdens de hele trip. Ze besluiten trouwens om dat ineens te compenseren want tijdens de vlucht zijn ze niet in te tomen. Louis wil niet zitten, gooit zijn chips overal en Emiel stoot mijn drankje om. We slagen er in om op een uur tijd een stal te maken van onze rij stoelen en krijgen hier en daar ook een boze blik. Maar daar trekken we ons deze keer helemaal niets van aan!

Aangekomen in Bangkok nemen we een taxi naar ons hotel in de meer commerciële wijk (in het begin van onze reis zaten we in het oude, meer toeristische gedeelte). Het is avondspits in de stad en de taxi doet er erg lang over, en zo is het al donker als we aankomen. Ik heb voor een prikje een hotel geboekt, dat blijkt een sjiek business hotel te zijn waar we op onze slippers en met onze rugzakken een beetje uit de toon vallen. Aan het onthaal wordt ons verteld dat we een upgrade krijgen, en dat is er aan te zien: We hebben een appartement met keuken, wasmachine (niet dat we die gaan gebruiken), salon en aparte slaapkamer (handig gezien we hier niet op een terras kunnen zitten). We zitten op de bovenste verdieping (20) , ver weg van de andere gasten waarschijnlijk, maar hebben een super uitzicht.

De kids zijn uitgehongerd, maar ook erg moe, dus we gaan enkel nog snel naar de supermarkt op de hoek, die duidelijk wordt bezocht door expats en veel Westerse dingen in huis heeft. We kopen een stokbrood en beleg en dat wordt ons avondmaal.

Daarna gaan twee erg vuile jongetjes naar bed (de douche testen we morgen) en zien wij voor het eerst een stukje van de Olympische Spelen (synchroon duiken voor vrouwen dan nog) en wordt de blog bij gewerkt...