Woensdag 01 augustus 2012, Bangkok

Vandaag is de allerlaatste dag van onze vakantie. De nacht is onrustig geweest, er staat een babybed in de kamer dat zo groot is dat Emiel daarin de nacht kon starten, terwijl Louis tussen ons lag (die neemt iets minder plaats in). Maar halverwege de nacht vond Emiel dat hij toch al te groot is voor een babybed, en kroop hij bij ons, zodat het de rest van de nacht vechten was voor een plaatsje in het bed, waarin we met 4 lagen.

We horen ver beneden ons de stad wakker worden. De jongens starten de dag met een lang bad en dan is het tijd voor ontbijt. In buffetvorm, en het is superuitgebreid, van tomatensoep tot varkensgebraad met gelukkig daartussen heel wat dat meer aan onze goesting voldoet. Louis slaagt erin om met babystoel en al omver te vallen (gelukkig zat hij niet in de stoel), dus nu kennen ze ons hier ook.

Ook dit stuk Bangkok willen we graag zien, dus we laten ons met het tuktukje van het hotel naar de grote straat brengen (waar we toch wel 50m vanaf zijn). We weten niet goed waarheen, dus we lopen op goed geluk naar rechts en botsen op een parkje vlakbij met zowaar twee mooie (en veilige) speeltuinen, eentje voor de kleintjes, en eentje voor iets grotere kids. Allebei worden ze natuurlijk getest door onze heren, en wij zitten op een bankje tussen de Thaise nannies met expat kids. Er is ook een outdoor fitness, dat zie je hier overal en ook die toestellen doen even dienst als speeltuin.

Emiel wil graag de skytrain nemen, er is een halte vlakbij en we rijden tot aan MBK, een groot shopping centrum dat ook voor ons te betalen is (naast het hotel is er ook een shopping centrum maar onze portemonnee kan Louis Vutton, Hermès en Yves Saint Laurent niet op het einde van deze reis). Het is gigantisch druk overal, dit is de wijk met kantoren (de werkgever heeft hier ook een afdeling) en het is ondertussen duidelijk tijd voor middagpauze. Leuk voor ons maar ik denk dat de jongens wat onder de indruk zijn van de drukte. Louis zit veilig in de buggy en Emiel laat mijn hand geen moment los.

Helaas staat shoppen niet op het lijstje met favoriete activiteiten van Louis en Emiel, we lopen wel langs de winkeltjes maar geven enkel geld uit aan een lunch bij McDonalds voor we opnieuw met de skytrain naar ‘huis' gaan. We doen nog wat inkopen voor de terugreis om de hoek. Tot onze verbazing mag er hier enkel bier worden gekocht tussen 11u en 14u, en vanaf 17u. We hebben geen idee wat de reden is, en of dat in heel Thailand geldt en wij steeds op het juiste uur boodschappen hebben gedaan.

Dan is het tijd voor een allerlaatste duik in het zwembad! Lang houden we het deze keer niet vol hoewel we het voor ons alleen hebben. Het ligt op het dak van de 4^de verdieping van het hotel, volledig in de schaduw tussen de hoge flats en er waait een normaal gezien verfrissend windje dat nu koud aanvoelt.

We hebben de kamer gelukkig gehouden tot we vertrekken, anders waren we al sinds 12u dakloos en al die uren leken ons moeilijk overbrugbaar met de jongens. De overige tijd brengen we op de kamer door. Het zijn een paar rustige uurtjes voor de lange reis, we zullen ongeveer 18u onderweg zijn. Iedereen kan zijn ding doen want er is plaats genoeg. Louis slaapt een uurtje of 3 en heeft zo wat reserve want het vliegtuig vertrekt pas om halfeen vannacht richting Kopenhagen. Zowel Louis (vliegtuig naar huis?) als Emiel (ik mis mijn thuis) kijken er nu wel naar uit om naar huis te gaan, ik zou liever nog wat blijven J.

We nemen een taxi naar de luchthaven en hoewel we deze keer zeeën van tijd hebben heeft de chauffeur dat precies niet. Hij geeft goed gas en we zijn erg snel op de luchthaven. Inchecken gaat vlot, we mogen opnieuw langs de priority rij bij de paspoortcontrole omdat we reizen met kleine kinderen en dan rest er niets anders meer dan tijd doden tot we op het vliegtuig mogen...