Donderdag 26 Juli 2012, Koh Phangan

Om halfzeven is ons huisje (jammer genoeg) alweer vol leven. Zonder gordijnen en met open vensters niet zo moeilijk natuurlijk, maar het doet wel pijn bij ons. We hebben dus veel tijd om te ontbijten en in te pakken (dat laatste neemt eigenlijk geen tijd in beslag, we leven gewoon uit onze rugzak). Om halftien stipt worden we afgehaald met een songthaew (het valt ons op dat alles en iedereen hier echt stipt op tijd is, in tegenstelling tot wat we ons herinneren van onze vroegere reizen door Azië, maar misschien verwarren we met Zuid-Amerika). Het ritje duurt niet lang, enkel tot het reisburootje waar wordt verzameld voor het vertrek van de minibus. Gek genoeg zijn het slechts wij en nog een man alleen die vertrekken. Eerst rijden we nog wat dieper het regenwoud in lijkt het, het landschap is erg mooi. We zitten niet lang alleen op de bus, we weten niet goed wat er aan de hand is maar het lijkt alsof de chauffeur een nevenactiviteit heeft. Thaise mensen stappen op en weer af (één dame geeft onze jongens zomaar afschuwelijk lelijke roze stickervlinders), we rijden niet rechtstreeks naar onze (tussen)bestemming maar met een grote omweg, wat dan wordt goedgemaakt door gigantisch snel te rijden. Algauw voelen we ons allemaal wat misselijk, behalve Louis, die schijnt nergens last van te hebben. Emiel zit zowat de halve rit met een plastic zakje onder z'n neus (maar het is niet nodig). Op het einde van de rit slapen Louis en Emiel gelukkig allebei, want het is niet simpel om twee jongens bezig te houden en tegelijk zelf niets liever willen dan van die verdomde bus te kunnen.

Na een uurtje of twee kan dat gelukkig, als is het maar voor een tussenstop. In een reisburootje in Surat Thani wordt er alweer verzameld, nu wordt een volledige bus gevuld. Deze heeft gelukkig zijn beste tijd gehad en kan dus niet al te snel meer. De jongens amuseren zich met stickerboekjes, die tot in het oneindige worden gerecycleerd. De bus brengt ons tot aan de pier waar de ferry naar Koh Phangan, onze eindbestemming vandaag, vertrekt. Het is er druk en de ferry kan elk moment vertrekken, dus het is wat stressen. Maar onze rolverdeling werkt, ik de jongens en een rugzak en Dirk de rest, dus we geraken op tijd op de boot.

Het is 2.5 uur varen maar in tegenstelling tot de tijd op de bus(sen) gaat het nu wel vooruit. We eten wat (vandaag bestaat de lunch uit bananen, chips en koekjes), kijken naar de prachtige zee en er zitten veel kinderen op de boot dus er wordt al snel vriendjes gemaakt. Naderhand hebben we twee pikzwarte kinderen want er wordt op de grond met autootjes gespeeld en die grond is echt vuil.

Aangekomen nemen we opnieuw een songthaew (het 5^de vervoersmiddel vandaag) die ons naar de lodge brengt. Die heeft een erg groot zwembad dat natuurlijk wordt uitgetest, ook al is het eigenlijk al etenstijd (zeker omdat we nog niets behoorlijks hebben gegeten sinds deze ochtend). Na het zwemmen nemen we voor het eerst in een paar dagen een behoorlijke douche, we gaan opnieuw een beetje van het ene uiterste in de jungle naar het andere hier. Het hotel ligt vlak aan het strand en we eten dan ook met de voeten in het zand. Voor de jongens bestellen we hot-dogs maar Louis eet toch liever rijst J. Om de avond af te sluiten maken we in het donker nog een wandeling langs de zee en mooi verlichte restaurantjes aan het strand. Zo starten we opnieuw een volledig ander stukje van onze reis! Hoewel Emiel vandaag heeft gezegd dat hij thuis mist (vooral zijn speelgoed) zegt hij voor hij gaat slapen dat hij toch nog even in Thailand wil blijven en dat gaan we zeker doen!