Dinsdag 24 Juli 2012, Khao Sok

We slapen prima, een beetje tegen m'n verwachting in. In bed hoor je allerlei ongewone geluiden, van de krekels, de rivier, maar daar heeft niemand last van. We zijn niet aangevallen door muggen, en het is ook niet superwarm. Al bij al valt het dus mee in ons huisje. Om 7u zijn we allemaal wakker want er zijn geen gordijnen. Na een douche gaan we ontbijten in het leuke restaurantje van de lodge, en dan trekken we het regenwoud in. Regenwoud is trouwens letterlijk te nemen, er valt een paar keer een hevige stortbui vandaag. Hoewel we tijdens het regenseizoen reizen hebben we daar al bij al nog niet veel last van gehad. Meestal regent het 's nachts, of valt er wat motregen die eerder verfrissend is. Hier regent het duidelijk meer.

Terwijl we onze sandalen aantrekken op het terras roept Louis opeens ‘Aapjes', en inderdaad, op het dak van het huisje naast ons spelen apen. We blijven een tijdje kijken, en gaan dan op pad.

We stappen naar de ingang van het park en kiezen een korte trail van een 4tal km naar een waterval. Dit nationaal park is één van de oudste ecosystemen ter wereld, met een netwerk van rivieren en watervallen. Louis in de rugdrager, Emiel stapt mee. Er is een mooi pad, alleen is het nogal modderig door de regen die er al is gevallen. We zien er vast een beetje gek uit, we dragen lange broeken, de jongens ook shirts met lange mouwen, sandalen met kousen, en onze broeken zitten in onze kousen, en de shirts in de broeken. We kennen immers de verhalen over het ongedierte. Grote dieren zien we trouwens niet, wel vissen, vogels, vlinders, hagedissen, kikkers, ...

Na een tijdje begint het te regenen, maar door de dichte begroeiing worden we niet supernat. De jongens krijgen hun regenjassen aan, en net wanneer Dirk even van het pad af is om wat foto's te maken begint Emiel te huilen, hij trekt zijn t-shirt omhoog en daar zit een bloedzuiger op zijn buik. Grote paniek, het beest wil niet direct weg maar uiteindelijk lijkt hij toch verdwenen. Dirk komt op ons gegil afgelopen. Tot daar ons avontuur in de jungle, Emiel is met geen stokken meer verder te krijgen, die wil enkel nog terug naar het hotel. Eens het park uit stoppen we om bananen te kopen, en plots komt de vrouw van het winkeltje naar Emiel gelopen, plukt opnieuw een bloedzuiger weg, deze keer achter zijn oor, en ontsmet het oor. Opnieuw groot drama, het is ons een raadsel waarom hij het enige slachtoffer is.

We gaan wat zwemmen, eten iets, en het plan was om dan een kanotocht te doen op de rivier. Maar gezien Emiel echt niets meer wil doen maken we er een namiddagje rondhangen van. Dirk en ik lezen, de kinderen kleuren, Emiel kijkt film en veegt het terras met de aanwezige borstel, Louis doet een dutje en we kijken naar de aapjes en naar de voorbijvarende mensen in een soort autoband op de rivier. Dat wil Emiel dan ook wel, maar zo'n activiteit is pas voor binnen enkele jaren.

Misschien was het gewoon tijd voor wat rust, voor we het weten is het halfzeven en is het alweer etenstijd. Geen rustig dineetje deze keer trouwens, de jongens zijn uitgerust en lopen de hele tijd rond en storen de andere gasten een beetje. Wanneer we hen verplichten om te zitten brult Louis de hele tent bij elkaar. We houden het dus kort en keren snel terug naar de kamer. De ene helft van de familie gaat naar bed, en de andere helft naar het terras.